Το Σάββατο που μας πέρασε πήγα να δω την ταινία Bohemian Rhapsody στο cinema. Στόχος της ταινίας ήταν να χωρέσει μέσα σε ένα 2ωρο την πορεία του πασίγνωστου Rock συγκροτήματος QUEEN, εστιάζοντας κατά βάση στη ζωή και στην προσωπικότητα του θρύλου Freddie Mercury που ήταν ο front man του συγκροτήματος και ο οποίος πέθανε από AIDS το 1991 σε ηλικία 45 ετών. Πρωταγωνιστής της ταινίας ο Rami Malek.

H γνώμη μου: Για αρχή, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η ταινία δεν απευθύνεται ΜΟΝΟ σε fans των QUEEN αλλά σε όλους και ειδικά – όπως αναφέρουν και σε συνεντεύξεις τους οι συντελεστές της ταινίας – στους millennials που αξίζει να μάθουν για το φαινόμενο Freddie Mercury, κυρίως ως καλλιτέχνη και έπειτα ως άνθρωπο.

Προσωπικά – εμένα και όποιον βρισκόταν στην αίθουσα – με άφησε άφωνη, βαθιά συγκινημένη και προβληματισμένη ενώ δυσκολεύτηκα πολύ να καταλάβω τις χλιαρές κριτικές από γνωστά Μέσα από η Lifo και το Αθηνόραμα (όπου και έχουν φάει κράξιμο).

Όχι, η ταινία αυτή δεν έχει στόχο να γίνει κλειδαρότρυπα στην πολύ προσωπική και αμαρτωλή ζωή του καλλιτέχνη επομένως όποιος είχε αυτές τις προσδοκίες είναι λογικό να απογοητεύτηκε. Επίσης δεν έχει χαρακτήρα ντοκιμαντέρ και όποιος γνωρίζει λίγο από την ιστορία τους θα ανακάλυψε βλέποντας την ταινία ότι κάποια γεγονότα παρουσιάστηκαν με διαφορετικό τρόπο, όπως για παράδειγμα το πως γνώρισε τον έρωτα της ζωής του (όπως έλεγε και ο ίδιος) τη Mary Austin αλλά και τον άνθρωπο που ήταν σύντροφός του μέχρι το τέλος, τον Jim Hutton.

Το Bohemian Rhapsody έρχεται να φωτίσει την πορεία του συγκροτήματος, πως δημιουργήθηκε, ποια ήταν η σχέση τους πάνω και εκτός σκηνής, με αποκορύφωμα τη συναυλία Live Aid στο Wembley Stadium το 1986 όπου και ήταν από τις στιγμές που άφησαν ιστορία και που όπως μάθαμε από την ταινία πραγματοποιήθηκε λίγες μόνο μέρες αφού ο Freddie Mercury έμαθε ότι έχει προσβληθεί από το AIDS!

Κυρίως όμως, η ταινία έρχεται να φωτίσει την εικόνα του καλλιτέχνη που ο περισσότερος κόσμος δεν γνώριζε και που ήταν – συνήθως όπως συμβαίνει με τους περισσότερους καλλιτέχνες – τελείως κόντρα από αυτό που βλέπουμε στη σκηνή.

Οι δαίμονες που είχε να αντιμετωπίσει ήταν η αιτία που από τη μια τον έκαναν Θρύλο της μουσικής σκηνής και αποτελούν παράδειγμα του ότι αν έχεις ταλέντο και επιμονή, θα πετύχεις!

• Τα χαρακτηριστικά δόντια του
• Το ότι ήταν μετανάστης Ινδός, από θρησκευτική και άκρως παλαιών αρχών οικογένεια, κυρίως ο πατέρας του
• Η σεξουαλικότητά του

και από την άλλη ήταν και ο λόγος που τον οδήγησαν στον ακραίο τρόπο ζωής και στις λάθος επιλογές συντρόφων.

Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι καλλιτέχνες που «έφυγαν νωρίς» ή διάλεξαν το δρόμο των καταχρήσεων αναζητούσαν μόνιμα την αποδοχή, το ανήκειν, την ταυτότητα τους και είχαν να διαχειριστούν το απέραντο αίσθημα της μοναξιάς.

Σε αυτήν την πλευρά λοιπόν εστιάζει η ταινία και το καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία! Στις 2 ώρες που διαρκεί, ο θεατής γίνεται κοινωνός αυτής της αντίθεσης που ζει και ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Από τη μια μουσικό φαινόμενο, μια μοναδική στο είδος της καλλιτεχνική περσόνα και από την άλλη ένα ευάλωτο, συναισθηματικό, ευαίσθητο και απόλυτα ευγενικό και καλοκάγαθο πλάσμα που αναζητούσε την αποδοχή και την αγάπη.

Οι ηθοποιοί ήταν καταπληκτικοί, το casting πραγματικά είναι ίσως το καλύτερο που θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, ο Rami Malek έχει γίνει ένα με τον χαρακτήρα που υποδύεται και 0 Joseph Mazzello που υποδύεται τον John Deacon είναι 10000% ο χαμένος του γιος στην πραγματικότητα!!!

Οι θεατές δεν κουνιόνται από τις θέσεις τους ακόμη και όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους και είναι μια ταινία που όταν γυρνάς σπίτι ξεπατικώνεις ότι συνέντευξη και βίντεο υπάρχει στο Youtube σε σχέση με τους πραγματικούς καλλιτέχνες αλλά και το καστ της ταινίας.

Φεύγοντας από το cinema το μόνο που σκέφτεσαι είναι ότι ο Freddie Mercury σου λείπει. Ακόμη και σε εσένα που δεν τον γνώρισες ποτέ!

Extras: Δεν είχα ιδέα ότι ο Freddie Mercury είχε λατρεία με τις γάτες (του), γεγονός που με έκανε να τον αγαπήσω ακόμη περισσότερο!

Το μόνο «αρνητικό» που βρήκα εγώ είναι πως στην προσπάθεια τους να μην εμβαθύνουν πολύ στα «κακώς κείμενα», υπήρχαν σκηνές οι οποίες (για ταινία πάντα), χωρούσαν λίγη περισσσότερη ένταση. Για παράδειγμα ακόμη και οι καυγάδες του συγκροτήματος παρουσιάζονται με έναν πολύ… πολιτισμένο τρόπο!

αν την έχετε δει αφήστε μου σχόλια

Το κανάλι μου στο Youtube | κάνετε subscribe, εδώ

Facebook @watabout.gr

Ακολουθήστε με στο Instagram @w.at.about