Επάγγελμα Δημοσιογράφος: Πλεονεκτήματα – Μειονεκτήματα!

0 4

Σε περίπτωση που κανείς δεν σας το έχει θυμίσει (λες και δεν το ξέρατε | σαρκασμός από την πρώτη κιόλας πρόταση) ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας του Back To School, University και Back To Back γενικότερα εφόσον οι διακοπές τελείωσαν και τι μας έμεινε (;).

Άρα, είναι ο ιδανικότερος μήνας να πιάσουμε ξανά το θέμα «επαγγελματικός προσανατολισμός» τώρα που κάποιοι ξεκίνησαν το πρώτο έτος της σχολής που επέλεξαν (ή τους επέλεξε), που κάποιοι αναρωτιούνται τι να επιλέξουν του χρόνου και που κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται ήδη το γιατί (επέλεξαν αυτό που επέλεξαν) και θέλουν κάποιον (εμένα) να τους ξαναθυμίσει κάποια πράγματα.

Τη Δημοσιογράφο Φίλια Μητρομάρα τη γνώρισα στο ξεκίνημα της επαγγελματικής μου πορείας και αν και ήμουν μια σταλιά σκ#~#~το, χάρηκα και εκτίμησα πάρα πολύ το γεγονός του ότι με αντιμετώπισε ως έναν «κανονικό» επαγγελματία του κλάδου μου (για τον οποίο σας έχω μιλήσει εδώ).

Είναι μια Δημοσιογράφος με πολύ σημαντική πορεία, έχει εργαστεί στους μεγαλύτερους εκδοτικούς ομίλους, μα πάνω απ’ όλα είναι ένας άνθρωπος με ήθος, πολύ χιούμορ και πολύ – πολύ καλή γραφή, όπως θα διαπιστώσετε και εσείς παρακάτω. Πάμε!

Με δικά της λόγια

Η απάντηση «δημοσιογράφος» στην ερώτηση «τι δουλειά κάνεις» μπορεί να πυροδοτήσει συζητήσεις επί συζητήσεων για το τι έκανε ο τάδε ή ο δείνα δημοσιογράφος ή να σε ταξινομήσει σε περιέργες κατηγορίες επαγγελμάτων παρόμοιες με αυτές των μπάτσων, των γουρουνιών και άλλων φίλτατων ειδικοτήτων.

Κανείς δεν συμπαθεί πραγματικά τους δημοσιογράφους (μειονέκτημα) αλλά όλοι τους διαβάζουν όταν ανοίγουν το tablet τους (πλεονέκτημα).

Εάν έχεις πάρει τη μεγάλη απόφαση να διαβείς σε κάποιο μορφωτικό ίδρυμα, που να διδάσκει ΜΜΕ προκειμένου να μπεις σε έναν τιτάνιο (λέμε τώρα) εκδοτικό οίκο της χώρας μας, έχε υπόψη σου μερικά πραγματάκια βγαλμένα από τη δημοσιογραφική ζωή.

 

Πλεονέκτημα: Η δημοσιογραφία μπορεί να εμπνεύσει.

Για τη θεά Κάλι έχει πάρει κάτι το αυτί σου; Ναι, αυτή με τα οκτώ χέρια. Τόσα πρέπει να διαθέτεις κι εσύ:

1) Να είσαι γρήγορος σαν το κογιότ Road Runner,

2) δημιουργικός σαν τον Πικάσο – στη μπλε του περίοδο,

3) στωϊκός σαν τον Καστοριάδη,

4) παντογνώστης σαν την Πάπυρος Λαρούς – να ξέρεις και τους 65 δερματόδετους τόμους,

5) ανθεκτικός σαν το τανκ,

6) σικ σαν την Κοκό Σανέλ,

7) λεξιπλάστης σαν τον Μπαμπινιώτη,

8) ευέλικτος σαν το χέλι.

Αλλά πάνω από όλα πρέπει να είσαι ΕΣΥ. Η προσωπικότητά σου θα σε διαχωρίσει από τους άλλους, θα εμπνεύσει και θα συγκινήσει (ναι, υπάρχουν κείμενα που μπορεί να σε κάνουν να κλάψεις, όχι τα «κείμενα για κλάματα», τα άλλα, τα ωραία). Τα κείμενά σου μπορεί να αγγίξουν, να βοηθήσουν, να δείξουν νέες προοπτικές, να αποτελέσουν πηγή για κάποιο βιβλίο ή ακαδημαϊική εργασία και αναφορά για τους επόμενους και ιστορικό αρχείο… (Wow, ανατρίχιασα και μόνον που τα έγραψα!).

 

Μειονέκτημα: Δημοσιογράφος γίνεσαι την πρώτη φορά που χάνεις όλα τα αρχεία σου επειδή δεν έκανες backup.

Μπορεί να έχεις εξαιρετική άποψη για όλα, σφαιρική ενημέρωση για το τί τρέχει σε όλον τον πλανήτη Γη, ιδιαίτερες γνώσεις σε video editing, πιθανότατα να κάνεις ταχυδακτυλουργικά στα social media, να είσαι Ο Expert (με κεφαλαίο) στις επιμέλειες σε μακέτες και κείμενα, να γνωρίζεις από φωτογραφίες, να ξέρεις από γραφιστικά τερπίτια αλλά υπάρχει μία μόνον στιγμή που θα σε κάνει δημοσιογράφο (ή άντρα ή γυναίκα): η στιγμή που θα χαθούν όλα από την οθόνη σου. Η στιγμή που δεν πάτησες save τη στιγμή που έπρεπε. Είναι ΑΥΤΗ η στιγμή που συνειδητοποιείς ποιο κουμπί στη δημοσιογραφία είναι απολύτως χρήσιμο. Απολύτως όμως.

 

Πλεονέκτημα: Η υπογραφή σου είναι η δύναμή σου!

Μετά από 400 λέξεις so far so good, ήρθε ο καιρός να μιλήσουμε έξω από τα δόντια, μεταξύ μας είμαστε: Η δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι εύκολη, η δουλειά του δημοσιογράφου είναι απαιτητική. Και η εξειδίκευση είναι αυτή που μπορεί να σε διαφοροποιήσει. Ακόμη κι αν σου έχουν αναθέσει ως πρώτη -υψίστης σημασίας -δουλειά να γράφεις τις λεζάντες σε κάποιο περιοδικό διακόσμησης, εάν τις γράφεις δημιουργικά, προσεκτικά και χωρίς λάθη έχεις κάνει ήδη το πρώτο βήμα στο φεγγάρι, μετά τον Άρμοστρονγκ.

Μην ξεχνάς το τσιτάτο: Η μισή ομορφιά στη φωτογραφία είναι μια καλή λεζάντα.

Στην αρχή κάνεις τα πάντα, και καφέδες θα φτιάξεις και rewriting θα κάνεις, και πόρτες θα κλειδώσεις τελευταίος, αλλά όταν αρχίσεις να υπογράφεις τα πρώτα σου κομμάτια στον τομέα που σε ενθουσιάζει θα νιώθεις νίκες, μικρές νίκες κάθε φορά που θα το τελειώνεις με θαυμαστικό (ή με μια τελεία, έστω). Και όσα περισσότερα κομμάτια γράψεις και υπογράψεις επί του θέματος τόσο πιο expert γίνεσαι. Και οι expert στο χώρο μας είναι δυσεύρετοι ή συζητιούνται πολύ, επειδή κάποιοι από αυτούς είναι influencers. Πραγματικοί, όχι από τα Lild.

 

Μειονέκτημα: Τα πολυεργαλεία είναι φθηνά εργατικά χέρια.

Όταν κάποιος σου πει ότι η δουλειά του δημοσιογράφου είναι απαιτητική καλή ώρα, σημαίνει ότι πρέπει να αφιερώνεις την καθημερινότητά σου στο site+περιοδικό/ σε εφημερίδα+site/ σε τηλεόραση+ραδιόφωνο+site (ανακάτεψέ τα και κάνε τους δικούς δημιουργικούς συνδυασμούς).

Καθημερινότητα όταν λέμε σημαίνει τουλάχιστον 10 ώρες και 12 ώρες την ημέρα. Και πολλές φορές και Σάββατο και Κυριακή. Και μεσάνυχτα και ξενύχτια. Επιπλέον, κάποια πράγματα πάνε πακετάκι σε αυτήν τη δουλειά: δεν σε προσλαμβάνουν ποτέ για το καλό σου κείμενο, ποτέ για το ένα απόλυτο πράγμα που ξέρεις να κάνεις καλά (δεν είσαι η Κάρι Μπράντσο και δεν θα πληρώσεις ΔΕΗ, ΕΦΚΑ και κινητό με ένα κείμενο 500 λέξεων στη Vogue – όποιος πληρώνει δημοσιογράφο τη σήμερον ημέρα ανά λέξη να σηκώσει το χέρι, αλλιώς να σωπάσει για πάντα). Θα σε προσλάβουν επειδή είσαι πολυεργαλείο, κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα και δεν θα πληρωθείς ξεχωριστά για το καθένα από αυτά. Θα σε προσλάβουν με τιμή πακέτου και με μπλοκάκι (το άλλο μελανό σημείο της δημοσιογραφικής δουλειάς).

 

Πλεονέκτημα: Το επάγγελμα του δημοσιογράφου σου ανοίγει πόρτες.

Μεγάλες ή μικρές, θωρακισμένες ή τετράφυλλες δεν έχει σημασία. Έρχεσαι σε επαφή με γνωστούς, διάσημους, κάνεις τσάμπα ταξίδια, δοκιμάζεις πρώτος τις νέες γεύσεις, ανακαλύπτεις τις τάσεις, τα trends, τα προϊόντα, και έτσι προπορεύεσαι της εποχής και γι’ αυτό παραμένεις νέος, τουλάχιστον στο μυαλό και την καρδιά (εδώ κάποιος γράφει γλαφυρά, δεν είμαι εγώ). Και όταν βρίσκεσαι σε τέτοιους χώρους δεν μιλάς πολύ. Γενικά «αγοράζεις». Ποιος είναι κολλητός με ποιον. Ποιος κάνει κουμάντο. Ποιος μπορεί να σε βοηθήσει και να σου ανοίξει την πόρτα. Μαθαίνεις κόσμο, μαθαίνεις τον κόσμο και μαθαίνεις στον κόσμο όσα έμαθες.

 

Μειονέκτημα: Οι δημοσιογράφοι βάλλονται από παντού.

Σε ένα επάγγελμα που πολλοί πιστεύουν πόσο cool τυπάκια είμαστε εμείς οι δημοσιογράφοι, κυρίως του περιοδικού τύπου, τι γαμάτη ζωή περνάμε και πόσο καλά γνωρίζουμε τα μέσα και τα έξω της εγχώριας showbiz, τελικά υπάρχει μεγάλη υποτιμήση και από τους απ’ έξω και από τους μέσα.

Στην κατηγορία «οι απ’ έξω» ανήκει το ευρύ κοινό όπου σε περιμένει στη γωνία να στηλιτεύσει (βρίσει/ τρολάρει/ χτυπήσει….) αυτά που τόλμησες να κατακρίνεις κομψά* (*για να μην εξασφαλίσεις και μήνυση ως σουβερνίρ) στη δε κατηγορία «οι από μέσα» είναι οι συνάδελφοί σου, που υποτιμούν ό,τι κάνεις γιατί εκείνοι θα μπορούσαν να το κάνουν καλύτερα από σένα (ή ζηλεύουν ό,τι κάνεις γιατί τους πρόλαβες).

Άσε που υπάρχει και αυτή η υποδόρια διαμάχη των περιοδικάδων προς τους τηλεοπτικούς (επειδή οι τελευταίοι δεν γράφουν), των εφημεριδάδων προς τους digitάδες (επειδή οι τελευταίοι δεν κάνουν ρεπορτάζ αλλά… desktop) ενώ τα τελευταία χρόνια έχει κάνει το ντεμπούτο της και η ειδική κατηγορία των bloggers, υβρίδια της δημοσιογραφίας, που μπαίνει στο στόχαστρο όλων των δημοσιογράφων. Η δε διαμάχη περνάει και στο επίπεδο των ενώσεων αφού είναι κατακερματισμένες οι ενώσεις συντακτών: άλλη ένωση του ημερήσιου τύπου άλλη του περιοδικού και του ηλεκτρονικού άλλη ένωση για την Αθήνα άλλη για τη Θεσσαλία… (άλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη, δικό σας).

 

Πλεονέκτημα: Η δημοσιογραφία έχει αλλάξει

Κάποτε για να μεταδώσεις μία είδηση έπρεπε να κάνεις ρεπορτάζ, δηλαδή να βγεις από το γραφείο και να πάρεις 2 λεωφορεία και έναν ηλεκτρικό για να φτάσεις στο σημείο του ρεπορτάζ. Επίσης, να έρθει με fax (!) ή να τη στείλει με τηλεγράφημε το ΑΠΕ (!!). Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το ρεπορτάζ παραμένει, αλλά πολλές φορές γίνεται από το τηλέφωνο, το ξεσκαρτάρισμα των mail είναι μια βρώμικη δουλειά που πρέπει να γίνει και τα trends δημιουργούνται από τις εταιρείες επικοινωνίας. Η ηλεκτρονική δημοσιογραφία βάζει νέους κανόνες και τα πάντα είναι στο χέρι του αναγνώστη κυριολεκτικά: όλη η ενημέρωση, συμπυκνωμένος χυμός σε οθόνη κάποιου smartphone ή tablet, και περασμένη με χίλιους ευφάνταστους τρόπους σε facebook, instagram, video, gif, γουατέβα. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Επιπλέον, ένα νέο είδος της δημοσιογραφίας έχει ανατείλει, η ερευνητική δημοσιογραφία, (εξελικτικό είδος του αναλυτικού ρεπορτάζ με πολλά πλοκάμια), η οποία πρόκειται να έχει ζουμί στο – πολύ άμεσο, εδώ και τώρα που μιλάμε – μέλλον.

 

Μειονέκτημα: Η δημοσιογραφία όντως έχει αλλάξει

Από το «Δείτε το πριν το κατεβάσουν» και τους τίτλους: «Σοκ, Θρήνος, Αδιανόητο, Επικό» μέχρι τον θάνατο των αντρικών περιοδικών, το φτωχό περιεχόμενο των γυναικείων και την άνοδο του digital, όπου ποστάρονται συνεχώς κείμενα χωρίς καμία διασταύρωση στοιχείων, χωρίς υπογραφή, άσχημες αντιγραφές, κακά κείμενα και hoax – fake news, όλα είναι τρανταχτά σημάδια του κατά πόσο έχει αλλοιωθεί ο όρος «δημοσιογραφία» στις μέρες μας. Υπάρχουν και εξαιρέσεις.

 

Πλεονέκτημα: Η δημοσιογραφία δεν είναι απλά μια δουλειά, είναι τρόπος ζωής.

Αν δεν νιώθεις την έντονη ανάγκη να γράφεις καθημερινά και αμερόληπτα, αν δεν καίγεσαι να μεταλαμπαδεύσεις στο αναγνωστικό κοινό την ενημέρωση, εάν δεν σκέφτεσαι με τίτλους και lead, εάν η δημοσιογραφία δεν ήταν για σένα παιδικό όνειρο αλλά ένα τραγικό λάθος στο μηχανογραφικό σου, εάν δεν διαθέτεις αυτήν τη διαολεμένη περιέργεια για την ίδια τη ζωή και τους ανθρώπους τότε βρες κάτι καλύτερο και αποδοτικότερο να κάνεις. Διαφορετικά welcome to the club και σιδεροκέφαλος και ασεγιεβού.

 

Μειονέκτημα: Χωρίς τίτλο.

Η δημοσιογραφία θέλει κέφι, φροντίδα και προδέρμ. Με λίγα λόγια γράφε σωστά, χωρίς ορθογραφικά και συντακτικά, όχι μόνον καλά. Γράφε δημιουργικά όχι αναπαραγωγικά. Γράφε ενημερωτικά όχι με παλιά γραπτά άλλων. Γράφε. Για σένα, για τον αναγνώστη, επειδή έχεις κάτι νέο, φρέσκο και ενδιαφέρον να μοιραστείς μαζί του. Μην γράφεις μόνον για δημόσιες σχέσεις. Όπως έλεγε και ο Φρέντυ Γερμανός (που μόλις τον παράφρασα για να βάλω και επίλογο)

Υπάρχουν πολλοί δημοσιογράφοι που νομίζουν ότι γράφουν και πολλοί που γράφουν και νομίζουν ότι είναι δημοσιογράφοι.

Μη γίνεις ένας από αυτούς.

 

Φίλια Μητρομάρα, δημοσιογράφος – wellness content editor

omorfamystika.gr | wefit.gr | boxpharmacy.gr | carespot.gr | pharmalista.gr | isida.gr

 

 

Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο πείτε μου κάτω στα σχόλια

ποιο επάγγελμα θα θέλατε να γίνει θέμα την επόμενη φορά!

σας αγαπώ

 

No Comments Yet.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *