Σας μιλά η τελειομανής – Αιγόκερως – κυβερνήτης του αεροσκάφους. Αν η πτήση της καθημερινότητας σας πέφτει σε «κενά τελειότητας», θα προσπαθήσω να σας βοηθήσω να φτάσουμε σε ασφαλές περιβάλλον!
Παλιά ήταν στα περιοδικά, μετά και στην τηλεόραση. Τώρα έχουν καταλάβει τα social και τη ζωή μας ολόκληρη, μιας και δυστυχώς τα ίδια τα social έχουν γίνει η ζωή μας. Είναι όμως τα πρότυπα τελειότητας που προβάλλονται ένα μύθος ή μια πραγματικότητα; Είναι στιγμές από την ίδια τη ζωή κάποιου ή είναι ένα καλά σκηνοθετημένο σενάριο που ακόμη και αυτός που το ανεβάζει, πιστεύει ότι το ζει;
Η ΤΕΛΕΙΑ μαμά, γυναίκα, οικογένεια…Ταξίδια, έξοδοι (προ lock down κυρίως), ρούχα, καλλυντικά, ζευγάρια, δουλειές, γάμοι. Καθημερινά – θέλοντας και μη κάποιες φορές – καταναλώνουμε υπερβολικές δόσεις τελειότητας που μας σερβίρονται απλόχερα με τη «δικαιολογία» πως προσφέρουν έμπνευση. Σίγουρα ως ένα βαθμό ισχύει και αυτό αλλά τις περισσότερες φορές ο μύθος υπερισχύει της πραγματικότητας.
Σε μια εποχή που η αποδοχή της μάσκας κατά του Covid διχάζει κοινωνίες ολόκληρες, η αποδοχή της μάσκας από «το κορίτσι της διπλανής πόρτας» γίνεται σχεδόν καθολικά, γεμίζοντας μας με ανασφάλειες και κάνοντας μας να παραλύουμε από την – αντίστοιχη – τελειότητα που εμείς δεν μπορούμε να φτάσουμε.
Είναι πάλι και φορές – καλή ώρα – που απλά «γεννηθήκαμε έτσι» και δεν χρειαζόμαστε κάποιον εξωγενή παράγοντα για να πέσουμε στην παγίδα της τελειότητας. Ο εαυτός μας αρκεί για να μας σαμποτάρει μια χαρά και συχνά, ακόμη και πολύ απλά πράγματα μας φαίνονται βουνό ή νιώθουμε ότι αποτύχαμε επειδή δεν φτάσαμε στο 1000% που είχε θέσει ως στόχο το δαιμόνιο μυαλό μας.
Δεν τα καταφέρνω πάντα αλλά εδώ σας έχω μερικά tips που με βοηθούν όταν η τελειότητα με «παραλύει».
- Χαμηλώστε τον πήχη
Όχι αυτό δεν σημαίνει να υποβιβάσετε τους στόχους σας αλλά να κάνετε ένα βήμα πίσω και να καταλάβετε πως για να γίνουν κάποια πράγματα χρειάζεται χρόνος και δεν γίνονται και όλα μαζί. Δεν είμαστε ρομπότ (ακόμη, τουλάχιστον) και αν κάτι επιδιώκω να περνάω και εγώ μέσα από τα δικά μου social είναι πως ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΚ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Αυτό σημαίνει ότι θα γελάσεις αλλά και θα κλάψεις, θα έχεις μια πολύ καλή μερα αλλά και μια κακή, θα πέσεις αλλά θα σηκωθείς ξανά. Γιατί ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ! Και δεν χρειάζεται να κρύβεσαι. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα συμπεριφέρεσαι μίζερα αλλά δεν χρειάζεται να φοράς τη μάσκα του κλόουν συνεχώς. Να θυμάστε ότι ΠΟΛΛΑ από τα πράγματα που βλέπετε…ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΚΑΝ!
- Θέστε μικρούς στόχους
Και πάλι, δεν σημαίνει ότι υποβιβάζουμε αυτό που θέλουμε να πετύχουμε αλλά δημιουργούμε ρεαλιστικές προσδοκίες και φτάνουμε στην μεγαλύτερή μας κατάκτηση βήμα – βήμα. Αυτό κάνει τα πράγματα πιο εύκολα, διαχειρίσιμα και μας δίνει πολλές – πολλές μκρές χαρές, μέχρι να φτάσουμε στη μεγαλύτερη! Αυτό που εμένα με βοηθάει κυρίως – ειδικά αν είσαι άνθρωπος που «αγαπά τα κουτάκια – είναι να γράφω την προηγούμενη μέρα τα μικρά εκείνα task της επόμενης. Από το να πληρώσω τη ΔΕΗ (ναι, τόσο εντυπωσιακά) μέχρι τα γενέθλια κάποιου αγαπημένου μου κ.ο.κ.
- Αναζητήστε τη θετική σας ενέργεια στα δικά σας άτομα
Για εμένα αυτό σημαίνει φίλοι και οικογένεια. Άτομα που αποδεδειγμένα θέλουν το καλό μας και που ξέρουμε πως σε μια δύσκολη στιγμή (ή και όχι απαραίτητα) έχουν τον τρόπο και μας (υπό)στηρίζουν σε οτιδήποτε ή απλά προσφέρουν πάντα την καλή τους κουβέντα και ενέργεια. Ή καμιά φορά μας επαναφέρουν στην τάξη! Το πιο σημαντικό σε «αυτήν την παγίδα» είναι να γνωρίζεις όντως τον άλλο επομένως εσκεμμένα δεν αναφέρω το «always positive κορίτσι του instagram» που «γνωρίζεις» μέσα από στοριζζζ και ποστ και που ΙΔΕΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ τι συμβαίνει στ’ αλήθεια στη δική της καθημερινότητα. Μήπως τελικά εκείνη χρειάζεται εξίσου βοήθεια;
- Μάθετε να λέτε ΟΧΙ
Για πάρα πολλά χρόνια είχα αυτό που στην ψυχολογγία ονομάζουν «Σύνδρομο του καλού παιδιού». Ήθελα πάντα να είμαι αρεστή, να ευχαριστώ τους πάντες και γύρω μου να υπάρχει ΜΟΝΟ χρυσόσκονη. Αντί αυτού, το μόνο που κατάφερνα ήταν να καταπιέζομαι, να γεμίζω τον εαυτό μου με προσδοκίες και να μην είμαι τελικά χαρούμενη. Μέχρι που ξεκίνησα να χρησιμοποιώ τη μαγική αυτή λέξη και κατάλαβα πόσο απελευθερωτικό είναι να λες – όταν χρειάζεται / νιώθεις κτλ. – ΟΧΙ και ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να αρέσεις σε όλους. Εσάς σας αρέσουν όλοι έτσι και αλλιώς;
- Να θυμάστε ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΕΣ!
Εδώ, το μεγαλύτερο μου παράδειγμα είναι η μητρότητα. Εχουν υπάρξει ΑΠΕΙΡΕΣ, ΑΠΕΙΡΕΣ, ΑΠΕΙΡΕΣ φορές που έχω πελαγώσει, που θα έχω νιώσει τύψεις, που θα σκεφτώ ότι μόνο σε εμένα συμβαίνει και η ψυχολογία μου θα κυλιστεί στα τάρταρα, θα βγουν τα αυτό – μαστίγια και εννίοτε θα πλαντάξω στο κλάμα. Ευτυχώς, όπως προ-ανέφερα, υπάρχουν οι καλές μου φίλες, η κουμπάρα μου και νονά της Βαλέριας (Τατιάνα Σ’ΑΓΑΠΩ) που ως άλλες Τινκερμπελ “απλώνουν το χεράκι τους”και τσουπ με έναν μαγικό τρόπο με βγάζουν από αυτήν την κατάσταση εξηγώντας μου ότι ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, συμβαίνει και στις ίδιες και πως κανείς και τίποτα δεν είναι ΤΕΛΕΙΟ!
Εκτός από τον Σέρλοκ. Τον γάτο μου!
Ελάτε να συζητήσουμε στα σχόλια!
My Youtube channel
Follow me on Instagram @elena_ioannidou_lamaj
Facebook @watabout.gr
Leave a Reply