Για αρχή, ο τίτλος αναφέρει «κατέβεις» γιατί γράφω σκεπτόμενη εμένα και τους υπόλοιπους σαν εμένα που μένουν Βόρεια.

 

Για τη συνέχεια, η απάντηση είναι ΝΑΙ γιατί έτσι και αλλιώς πάντα αξίζει να πας μια βόλτα – πόσο μάλλον να μένεις – στο Παλαιό Φάληρο. Η θέα στη θάλλασα, οι γειτονιές μέσα στο πράσινο, τα παλιά αρχοντικά σπίτια…

 

Για το τέλος, θα πάρουμε και πάλι τα πράγματα από την αρχή!

 

Αφού κάναμε ενός λεπτού σιγή για τον χειμώνα – που έφυγε και να μην ξανάρθει – η χαρά μας για τον ήλιο που βγήκε (και συνεχίζει να βγαίνει, όσο γράφω αυτό το άρθρο) μας οδήγησε ένα χαλαρό μεσημέρι του Σαββάτου στις Πίτες Της Σοφίας, στο Π. Φάληρο.

 

Όποιος με γνωρίζει πολύ καλά θα ξέρει πως μπορώ να ζω ΜΟΝΟ με ψωμί και τυρί. Τόσο απλά. Όπου ψωμί, βάλε οτιδήποτε σε ζυμάρι επομένως όταν πριν αρκετό καιρό έμαθα για αυτό το μαγαζί, δεν ήθελε και πολύ για να μπει στη λίστα μου με τους «must go & taste» προορισμούς.

 

Μέχρι να καταφέρω να πάω υπέβαλα τον εαυτό μου σε φριχτά βασανιστήρια αφού ακολούθησα τη σελίδα τους στο Facebook και καθημερινά, ζουμερές, αμαρτωλές, γλυκές και αλμυρές πίτες περνούσαν μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου και με έκαναν να ανυπομονώ να φάω αυτές τις περιβόητες πίτες της Σοφίας ακόμη περισσότερο!!!

 

Έτσι και πήγα….

 

…και…Χμμ….!

 

Η εντύπωση που μου άφησε περιορίζεται στη φράση: «Αυτό ήταν;».

 

Δε λέω, σίγουρα σερβίρει Πίτες. Οκ.

 

Σίγουρα έχει ποικιλία σε Πίτες. Στον κατάλογο θα βρεις από την απλή και ταπεινή Τυρόπιτα (που λατρεύω και ΚΛΑΣΣΙΚΑ όταν πήγα είχε τελειώσει) μέχρι τάρτα κοτόπουλο, πιπερόπιτα μανιταριών και διάφορες άλλες αλμυρές γεύσεις που ωστόσο μου φάνηκαν πολύ «απλές». Θέλω να πω πως το να υπάρχει Σπανακόπιτα, κασερόπιτα, πρασόπιτα κτλ είναι το αναμενώμενο και εγώ πήγα εκεί πιστεύοντας πως θα μου «δώσει» και το κάτι παραπάνω. Και δεν μου το έδωσε.

 

Ωστόσο στις γλυκές υπήρχαν πολύ πιο ενδιαφέρουσες επιλογές όπως αμυγδαλόπιτα, φουντουκόπιτα, μπουγάτσα μήλο… που ενώ ακούγονται ωραίες…δε μου φάνηκαν δελεαστικές στο μάτι, από κοντά. Στις φωτογραφίες έδειχναν πιο promising (κάτι θυμίζει σε όλους αυτό χοχοχο).

 

Το «πρόβλημα» με τις πίτες βλέπετε είναι πως οι μισοί από εμάς έχουμε μεγαλώσει με αυτές. Μας τις έφτιαχνε η γιαγιά μας, που τις έμαθε από τη γιαγιά της και εκτός από γεύση φέρνουν μαζί τους και μια δυνατή ανάμνηση. Κάθε φορά που θα επέστρεφα σπίτι μου στην Ξάνθη το μόνο φαγητό που θα ζητούσα από τη Μαμά μου να μου φτιάξει ή να πάρω μαζί μου ή καμιά φορά να μου στείλει εδώ στην Αθήνα, είναι η πίτα της γιαγιάς μου της Ελένης.

 

Όταν λοιπόν ένα φαγητό είναι τόσο «χαραγμένο» στο γευστικό μας DNA και υπάρχει ένα μαγαζί που «εξειδικεύεται σε αυτό», τότε σίγουρα περιμένεις κάτι πολύ καλύτερο από την πίτα «του φούρνου της γειτονιάς».

 

Εγώ πήρα μια Ελληνική (φέτα, ντομάτα, ελιά, ρίγανη) και ο καλός μου μια τάρτα Μπουγιουρντί (φέτα, regato, αυγό, πιπεριές, ντομάτα). Ναι ήταν νόστιμες. Ναι είχαν χειροποίητο φύλλο…αλλά οκ… μέχρι εκεί. Τίποτε το συγκλονιστικό, τίποτε το Ουαου!

 

Αν με ρωτάτε λοιπόν, δεν θα έτρεχα ξανά στο Π. Φάληρο για να πάω εκεί αλλά αν με έβγαζε ο δρόμος ίσως και να ξανάμπαινα!

 

ΥΓ. Το μαγαζί ήταν γεμάτο και ο κόσμος ερχόταν συνέχεια.

Η Σοφία είναι μια φανταστική φυσιογνωμία, πάρα πολύ χαμογελαστή και ευγενική.

Ο χώρος είναι αρκετά συμπαθητικός και ιδανικός για στάση, από τη χαλαρή βόλτα στην αγορά του Π. Φάληρου.

 

Οι Πίτες Της Σοφίας: Αγίου Αλεξάνδρου 30, Παλαιό Φάληρο

21 3070 0444