Amsterdam: 5 πράγματα που Μισώ!

0 2

Πριν από 8 χρόνια ακριβώς, στο ξημέρωμα του 2009 και Παραμονή Χριστουγέννων, στα Γενέθλια μου, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η 5νθήμερη αναχώρηση μου για διακοπές στο Αμστερνταμ(ν) θα μεταμορφωνόταν σε πραγματικό εφιάλτη! Είναι ωραία μου έλεγαν. Είναι Χριστουγεννιάτικα μου έλεγαν. Τα παρακάτω όμως δεν μου τα έλεγαν…

1. Κρύο. Πολικό. Απόλυτο.
Για αρχή το γεγονός του ότι κάποιος κατάγεται από κάποια περιοχή του Βορρά (Ξάνθη στην προκειμένη) δε σημαίνει ότι έχει λάβει κάποια ειδική εκπαίδευση ενάντια στο κρύο. Για να μην ακούσω ξανά το ανυπόστατο «μα είσαι και από Βόρεια». Αντίθετα μπορώ να πω πως στη δική μου περίπτωση ειδικά, έχω φάει τόσο πολύ κρύο που ο οργανισμός που «κλειδώνει» μόλις έρθει σε επαφή ακόμη και με την πιο «υψηλά χαμηλή» θερμοκρασία.

Στο θέμα μας τώρα το κρύο στο Αμστερνταμ είναι ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ από της Ελλάδας. Δεδομένου του ότι έχει παντού κανάλια, η υγρασία είναι ανυπόφορη και το κρύο είναι τόσο τσουχτερό που νιώθεις να διαπερνά το παραμικρό σου κύτταρο, με το που βγεις έξω. Επίσης δεν έχει σημασία αν έχεις περπατήσει 35 χιλιόμετρα. Το σώμα σου συνεχίζει να αισθάνεται το κρύο με την ίδια ένταση που το αισθάνθηκε μόλις άφησε το ζεστό του περιβάλλον. Αυτός είναι ο βασικότερος και κυριότερος λόγος που αυτές οι διακοπές στέφθηκαν με απόλυτη αποτυχία.

Για να επιβιώσουμε φορούσαμε ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κουνηθούμε ούτε από το κρύο αλλά και ούτε από το βάρος, αφού μοιάζαμε με αθλητές του Sumo. Επίσης αυτός ήταν και ο λόγος που δεν κάναμε και πολύ τον τουρίστα καθώς το βασικό μας μέλημα ήταν ανά 15λεπτο (;;;;) να μπαίνουμε σε ότι χώρο βρούμε για να ζεστάνουμε το κοκκαλάκι μας! Κοινώς από αξιοθέατα δεν είδα σχεδόν τίποτα. Τέλος αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχω καμιά φωτογραφία της προκοπής να δείξω καθώς σε όλες μοιάζω / μοιάζουμε με Άστεγο.

Να σημειωθεί πως τη συγκεκριμένη χρονιά πέτυχα καλό (;;;;) χειμώνα εφόσον ούτε χιόνισε, ούτε έβρεξε τις μέρες που ήμουν εκεί.

 

2.Τζακ ο Αντεροβγάλτης.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που προσέχεις σε αυτήν την πόλη μόλις χαθεί ο ήλιος (από τις 4 το απόγευμα και μετά δλδ) είναι ο φωτισμός. Όλη η πόλη είναι γοτθικού ρυθμού (αυτό θα μπει στα συν) και ο φωτισμός είναι σα να ξέμεινε από μια άλλη εποχή. Οι λάμπες είναι τόσο υποτονικές που νομίζεις ότι έχουν ανάψει κεράκια. Επίσης λόγω εορτών οι (γοτθικές) εκκλησίες χτυπούσαν τις καμπάνες κάθε 5 λεπτά με αποτέλεσμα να δημιουργείται το εξής σκηνικό. Μαύρη μαυρίλα, παγετός και κάθε 5 λεπτά ακούς Νταν….Νταν…. Νταν….

Εκτός και αν έχεις κάποιο ψυχισμό με τα θρίλερ δε βλέπω για ποιο λόγο να μη τρέμεις ότι κάποιος θα σε φάει μπαμπέσικα στην επόμενη σκοτεινή γωνία.

 

3.Red Light District.
Η περιβόητη «κόκκινη συνοικία» της πόλης αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία στην «πολιτιστική» και τουριστική σκηνή του Αμστερνταμ. Οκ προφανώς και εδώ δεν συμφωνούμε με την εμπορευματοποίηση της γυναικείας – και καμίας – σάρκας και έτσι και αλλιώς ήμουν αρνητική….

Ωστόσο, εκεί που περιμένεις να δεις φωτάκια, λαμπάκια και κάτι σε Λας Βέγκας – έστω – βλέπεις την πραγματική, θλιβερή και μίζερη εικόνα αυτής ακριβώς της κατάστασης. Γυναίκες «μαραμένες», ξεφτισμένες, ταλαιπωρημένες πίσω από μια γυάλινη βιτρίνα σε έναν σχεδόν άδειο και καθόλου λαμπερό δρόμο (ίσως ήταν κάποτε;;;;) με ένα βλέμμα χαμένο, πεταμένο στο κενό.

 

4.  Η Μαύρη Χήρα.

Έχουμε όλοι καταλάβει περί τείνος πρόκειται… Δεν υπάρχει Ελληνάρας που να μην έχει πάει στην Ολλανδία και να μην κάνει σαν ξαναμένος έφηβος στην εφταήμερη (συναντήσαμε άπειρους)! Καλώς ή κακώς η Ολλανδία είναι μια από τις χώρες που έχει νομιμοποιήσει την κατανάλωση Μαριχουάνας και για αυτόν το λόγο τα εκεί Coffee Shops ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια. Αυτό από μόνο του μου προκαλεί ένα «κάπου λίγο έλεος». Ωστόσο γίνεται και καλύτερο! Ακόμη και αν θες να πας για Ανθρωπολογικούς λόγους, οφείλω να σε προειδοποιήσω ΠΩΣ. Στο χώρο που επιτρέπεται το Μπάφιασμα, ΔΕΝ επιτρέπεται η κατανάλωση ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ τσιγάρου και Αλκοολ. Κοινώς, κάνεις την… «Ταξιδιάρα Ψυχή » με Γάλα! Ή κάνεις τον Αλέκο και δεν ξαναπατάς ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ!

 

5. Διασκέδαση κανείς;

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που συνήθως αντιμετωπίζεται σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και που και πάλι, αν είσαι Έλληνας, σου κοστίζει λίγο περισσότερο. Αναφέρομαι στη Διασκέδαση. Αν έχεις ταξιδέψει και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα ξέρεις πως βαριά 11.00 το βράδυ τα πάντα κλείνουν. Τα ελάχιστα bars που μένουν ανοιχτά είναι 1χ1 και εντάξει…δε σφίζουν και από μπριο, κέφι, ζωντάνια. Αν τώρα συνυπολογίσεις και όλα τα ανωτέρω, το πλοίο της ελπίδας στο Χριστουγεννιάτικο Άμστερνταμ, όπου όλοι μαζεύονται με τις οικογένεις τους, κάπου χάνεται. Το μόνο που σε σώζει είναι:

  • Αν έχεις γνωστούς οπότε η λύση του «φιλικού σπιτιού» και γενικά του ατόμου που «ξέρει» σε βγάζει από τη μιζέρια.
  • Αν έχεις ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ να χαλάσεις. Και μένεις στο 5άστερο. Και δεν σε απασχολεί καν που έξω έχει -45βαθμούς, σκοτάδι και Coffee Shops.

No Comments Yet.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *